خیزران به خانواده علف ها تعلق دارد و به طور طبیعی در مناطق گرمسیر و نواحی نیمه گرمسیری رشد می کند. خیزران با قطری حدود 1 تا 4 اینچ( 25 تا 100 میلیمتر ) تا ارتفاعی نزدیک به 50 فوت(15 متر)  رشد می کند. بررسی ها نشان داده اند که استفاده از خیزران به شکل میله های پیوسته و یا به شکل الیاف کوتاه مجزا، در تقویت بتن موفقیت آمیز بوده است.

الیاف خیزران از رشته های بزرگ خیزران به دست می آید. الیاف معمولاً در امتداد محور طولی رشته بریده می شوند. به طوری که گزارش شده حفظ کردن یک مقطع عرضی یکنواخت در طی فرایند استخراج، اگر غیر ممکن نباشد بسیار مشکل است.

الیاف خیزران به نحو قابل قبولی در کشش مقاوم هستند. مدول الاستیسیته الیاف تقریباً مانند بتن است. همچنین این الیاف به تغییرات حجم که ناشی از تغییر میزان رطوبت درون الیاف است، بسیار حساسند. تغییرات حجمی الیاف توام با تغییرات میزان رطوبت آنها به شدت بر مقاومت پیوستگی بین الیاف و ماتریس سیمانی تاثیر می گذارد.

ساخت بتن مسلح به الیاف خیزران

اطلاعات مربوط به روش های ساخت بتن مسلح به الیاف خیزران محدود می باشد. یکی از محققان خاطر نشان می کند که الیاف خیزران باید حداقل به مدت یک ساعت پیش از قرارگیری در بتن در داخل آب خیسانده شوند. این کار به این دلیل توصیه شده که مقدار آب اختلاط جذب شده توسط الیاف کاهش یافته و آبرفتگی خشک الیاف به حداقل برسد.

خصوصیات بتن مسلح به الیاف خیزران

ناگاراجا، خصوصیات مکانیکی ترکیبات با پایه سیمانی مسلح به درصدهای حجمی متفاوت از الیاف خیزران را بررسی کرده است. نتایج ین بررسی ها نشان داده است که با تقویت بتن با خیزران، افزایش های عمده ای در مقاومت کششی نهایی UTS و مدول گسیختگی MOR نسبت به بتن معمولی حاصل می شود. با این حال معلوم شده است که استفاده از الیاف خیزران در درصدهای حجمی بیش از 2 درصد منجر به کاهش مقاومت ترکیب می شود.